:
1-
افزایش خوش خوراکی
2-
تسهیل در مراقبت خوراک 3-
کاهش ضایعات و ریخت و پاش خوراک در انبار و آخور
4-
پرهیز از دمیکسه شدن (ناهمگن شدن) خوراک در حین حمل و نقل و غذا دهی

ماشین آلات خوراک دام
5-
کاهش توشه میکروبی خوراک
6-
سلب اختیار دام در تعیین ذرات خوراک
7-
کاهش برهه زمانی مصرف طعام و در فیض کاهش انرژی مصرفی برای میل کردن غذا
8-
کاهش بعضا کارداران ضد تغذیه ای ناشی از حرارت و بخار
9-
ارتقاء قابلیت و امکان هضم خوراک
10- کاهش رطوبت این جور کنسانتره در مقایسه با مش و . . .

میزان
کنسانتره و
کل خوراک قضیه نیاز دام
میزان طعام مصرفی دام، تابعی از اندازه تولید شیر، ارتقا یا کاهش وزن، نگهداری، آبستنی، درصد چربی شیر و . . . می باشد .

این اندازه برای گاوهای با ایجاد متوسط حدود 3 درصد وزن بدن می باشد که ولی با ارتقا و کاهش شیر و در حیث به دست آوردن شرایط آبستنی و وزن گاو ، افزایش یا این که کاهش می یابد .

در تولیدهای متوسط ، می بضاعت و توان نسبت کنسانتره به علوفه را 50 به 50 درنظر گرفت . اما در تولیدهای زیاد، می بضاعت این نسبت را تا «60 درصد کنسانتره» به «40 درصد علوفه» رساند .

هر یکسری در چنین دام هایی با حجم مصرفی زیاد، حتماً بایستی دستکم از 5/0 درصد بافر (نظیر جوش شیرین) در کنسانتره به کار گیری شود .

همینطور سفارش می شود کل خوراک موضوع نیاز دام ، به فیس ترکیب با یکدیگر (Total mix Ration) به دام داده شود . یعنی کنسانتره و علوفه را خوب با نیز مخلوط کرده و در وعده های خوراک دهی، در اختیار دام قرار گیرد .

در زمینه گاوهای شیری، باید آنقدر غذا در آخور ریخته شود که در وعده خوراک دهی بعدی بیش از 10 درصد غذا پیشین در آخور نمانده باشد . دستکم 3 وعده غذا دهی در روز، دوچندان مطلوب می باشد .